In de supermarkt

In het dagelijkse leven is de supermarkt, maar ook de slager, de bakker en groenteboer zijn uitgegroeid tot centrale middel­pun­ten. Ieder­een moet er wel met enige regelmaat heen voor zijn of haar dagelijkse levensmiddelen. In de vakan­tietijd is het eigen­lijk al niet veel anders, want ook dan hebben de super­markt, de bakker, de slager en de groenteboer  in de vakantieplaats of park de­zelfde funktie als in de eigen woonplaats. Reeds in de vroege mor­gen steve­nen de vroege vogels naar die be­drijven, alwaar voor­raden kunnen worden gekocht ten be­hoeve van de versterking van de inwendige mens. De een meer uitgeslapen als de ander, maar allemaal met hetzelfde doel. Nauwelijks zijn de zaken open of de eerste klan­ten dienen zich al aan.

In de supermarkt worden boodschappenwagen voor zich uitge­duwd, lave­rend tussen stellin­gen, koelvitrines, bood­schappen­wagens van anderen, richting kassa. Alwaar zich, zelfs op dit voor vakantiegangers vroege tijd­stip, de eerste opstop­pingen voordoen. En dit ondanks de hoge aan­slagsnel­heid van de ge­routi­neerde caissière. Spoedig wordt de deze opstopping een kluwen van mensen, winkelwa­gens, tassen, die eigenlijk de gehele morgen niet meer op­lost.

In deze melee van wachtende klanten, jankende kinderen en blaffende honden ‑wiens toegang eigenlijk de zaak is ontzegd middels een duide­lijk bord op de deur‑ ontstaan bijzonder interessante gesprekken. Waarbij vooral het weer tijdens deze va­kantie en de vermeende onbetrouwbaarheid van het KNMI centraal staan. Een ander geliefd onderwerp is de lange rij voor de kassa, in de trant van “…bij ons in Huppeldepup staan er eigenlijk nooit zulke lange rijen. Maar ja daar heb­ben ze ook meer personeel”.

Men heeft dan wel vakantie, maar het feit dat men voor de boodschappen vroeg is opgestaan, heeft alles te maken met de verdere indeling van de dag. Daarom is ook in deze periode, die eigenlijk de mens tot rust zou moeten brengen, de tijd van groot belang. De vakantie is immers voorbij voor je er erg in hebt. (tekst gaat verder onder de advertentie).

Hier en daar ontstaan reeds de eerste irritaties over de leng­te van de wacht­tijd voor de kassa. De caissière krijgt hierbij meest­al de schuld. Ze treu­zelt te veel of is anderzijds niet snel ge­noeg. De irritaties lopen helemaal hoog op als ie­mand met slechts een pakje boter denkt voor te kunnen gaan. De een bijt de ander toe, dat ook zij op haar beurt moet wachten. De ander ontkent voor haar beurt te willen gaan. Het gekibbel groeit dan snel uit tot een ware klimax.

Maar verstandig als de caissière in mijn geval was, liet zij de beide kibbelen­de dames rustig hakketakken en begon met het afrekenen van een ander. U kent dat wel, waar twee honden vechten om een been, gaat de derde mee heen.

Maar o jee, een kapitale fout van de caissière. Beide kibbelen­de dames richten nu eendrachtig hun toorn tot de caissière. Wie denkt zij wel dat zij is. En dat zou in de supermarkt in de eigen woonplaats nooit zijn gebeurd. Zij wa­ren aan de beurt en niet die man, die achter hen had gestaan, met zijn ene flesje melk.

Het arme kind, ze deed zo haar best, maar ja tijd is tijd, ook voor vakantiegan­gers. In die periode schijnen velen nog gehaas­ter en prikkelbaarder te zijn, dan in het normale dagelijkse leven.

Maar ik heb er wel van genoten, want die klant met dat ene flesje melk was ikzelf.

Alleen ik had geen vakantie.

Geschreven door gast blogger “De Eilander”

Leuk verhaal? Laat hieronder dan een reactie achter.

Nog zin om te lezen? Lees dan de vorige blog “Koning Leon”, de volgende blog “Opgeruimd staat netjes” of kijk in het overzicht voor meer leuke verhalen. Wil je dat jouw vrienden dit ook lezen? Delen is makkelijk via de knoppen hieronder