Het weer was zoals de doorsnee vakantieganger het zichzelf zo gaarne toewenst. Zon, aangename temperatuur, weinig wind. Opgeruimd staat netjes.
Enkele honderden toeristen bevolkten deze mooie dag dan ook het strand, het natuurgebied en de straten van het toeristisch georiënteerde dorpje. De plaatselijke middenstand voer er wel bij. Zichtbaar duidelijk tevreden hoorden de ondernemers het veelvuldig gerinkel van hun kassa’s aan.
Op de diverse terrassen was vrijwel geen enkele stoel meer onbezet. De cafetaria’s, cafés en snackbars in het pittoreske dorpje puilden bijna uit met gasten die de inwendige mens even wilden versterken, een ijsjes of een drankje wilden nuttigen. De meesten namen als zij het door hen gewenste hadden bemachtigd de waar mee naar buiten, om het op straat, in de berm of op de schaarse bankjes tot zich te nemen. De Nederlander typeert dit met het begrip: gezellige drukte.
Gedragen op de sterke schouders van een jongeman
Iedereen leek te genieten van deze toch wel uitzonderlijk mooie dag. Van tijd tot tijd werd de sfeer, die uitging van deze drukte doorklieft met een oorverdovend lawaai. Lawaai geproduceerd door zogeheten soundblasters van bijna extreme afmetingen. Gedragen op de sterke schouders van een jongeman, die zich wist omringt door enkele soortgenoten. Het volume van het voortgebrachte geluid deed het ergste vrezen voor de toekomst van jongemans gehoor. De hoeveelheid decibels was van dien aard, dat slechts met moeite hieruit het geluid van muziek kon worden vastgesteld. Muziek overigens die met een lager volume zeer zeker meer tot zijn recht zou zijn gekomen. Daar de jongelui tot het mobiele soort bleken te behoren en weer verder trokken verstomde het geluid alras. Zodat een ieder na een korte verstoring van de rust weer op een prettige wijze zijn dag van genieten kon voortzetten. Opgeruimd staat netjes. (Verhaal gaat verder onder de advertentie)
Afval
Maar aan alles komt een eind en dus ook aan een dagje uit. Tegen zevenen was de rust in het dorpje weer terug op het oude niveau. Tijd voor de ondernemers om hun zaken weer op orde te brengen voor de komende dag en de tussenstand op de kassa af te lezen. Om afvalbakken te legen, die rondom hun bedrijven waren gesitueerd. En het afval, dat in zeer grote hoeveelheden -de veelheid afvalbakken ten spijt- argeloos op straat was gedeponeerd.
Bij het zien van de veelheid van het onverschillig weggeworpen afval -in veel gevallen binnen één meter van een afvalbak- gaat men onwillekeurig zich afvragen, hoe het er thuis bij diegenen die het afval achterlieten, uitziet. Maar daar zal het vast wel netjes zijn.
“Laat niet als dank” is voor velen schijnbaar nog een onbekend begrip.
Opgeruimd staat netjes.
Geschreven door gast blogger “De Eilander”
Leuk verhaal? Laat hieronder dan een reactie achter.
Nog meer zin om te lezen? Lees ook de vorige blog “Zes bier”, de volgende blog “Betalen om te schieten. Dat gebeurt.” of kijk in het overzicht voor meer leuke verhalen.
Een groepje, als stevige drinkers uitziende lieden, hadden zich laten zakken op de barkrukken aan de fraaie eikenhouten bar van het plaatselijk etablissement in de vakantieplaats. Geen van de heren reageerde op de vriendelijke begroeting van de barman. O, ja slechts één. Hij knikte onverschillig in de richting van de barkeeper. Het pakje sigaretten werd zorgvuldig te voorschijn gehaald en naast een leeg bierviltje gedrapeerd.
Eén van de heren wierp zich terstond op als woordvoerder van het hele stel. Meer lettend op de antieke bierpomp en het vrouwelijk schoon rond de bar, dan op de barkeeper, zei hij de man onverschillig: “Zes bier”.
Schijnbaar in zijn wiek geschoten over het onvriendelijke gedrag, zei de barkeeper schertsend: “Acht bier”.
“Nee, zes”.
“Zeven bier, meneer?”
“Zes”, zei de man nu enigszins geïrriteerd en enkele binnensmondse vloekwoorden hieraan toevoegend.
Zes bier, alstublieft
Eén van de andere leden van het gezelschap doorzag schijnbaar de situatie en zei tegen de barkeeper: “Zes bier, alstublieft”. (Verhaal gaat verder onder de advertentie)
“Ooo”, zei de barkeeper schijnheilig, “waarom zegt U dat dan niet meteen”.
In een mum van tijd stonden er zes goudgele wit gekraagde ‘jongens’ voor de heren. De heren hadden de boodschap wel goed begrepen. Ze bleven tenminste tot sluitingstijd en voegden telkenmale lachend het woordje ‘alstublieft’ toe aan hun bestellingen in de richting van de barkeeper. Ook deze gedroeg zich nu heel anders en werd mede de reden, dat de zes heren een uitstekende en gezellige avond hadden.
Ook de volgende avond verschenen zij weer in het etablissement en begroetten de barkeeper nu met een welgemeend ‘goedenavond’. Gedurende de vakantieperiode werd het zestal echte stamgasten.
Geschreven door gast blogger “De Eilander”
Leuk verhaal? Laat hieronder dan een reactie achter.
Nog meer zin om te lezen? lees ook mijn vorige blog “Mensenleven is een herhaling in ontwikkel stadia” , de volgende pagina “Opgeruimd staat netjes” of kijk in het overzicht voor meer leuke verhalen.
Eigenlijk is het mensenleven een herhaling van diverse ontwikkel stadia.
Je word als kwetsbaar, niets wetend wezentje geboren. Je hebt een paar taken. Eten, drinken, poepen, slapen en je maakt je wensen via een flinke huilbui bekend. Langzaamaan behoor je toch wel wat zelfstandiger te worden dus je leert lopen. Je werkt wat aan je fijne motoriek en vooruit ook praten is een stuk meer geaccepteerd dan dat huilen.
Je word op school ook op het intellectuele niveau geholpen en ondertussen groei je gestaag door.
Tot een jaar of 12 niets aan de hand. Dan ineens, zonder dat maar iemand het door heeft, schuif je langzaamaan in de herhaling.
Herhaling bij de puberteit
Ineens zijn alle zekerheden verdwenen en ben je weer kwetsbaar. Je denkt alles te weten maar feitelijk weet je niets. Je hebt nog steeds de taken, eten, drinken, poepen en slapen. Vooral aan laatst genoemde heb je ineens heel veel behoefte. De huilbuien zijn ook terug. Om onverklaarbare redenen maar wellicht is het wederom een uiting van wensen. Kortom de puberteit.
Duurt een paar jaar maar dan gebeurt het onvermijdelijke, herhaling van een ontwikkel stadia. (Verhaal gaat verder onder de advertentie)
Herhaling bij adolescenten
Je bent sterker dan ooit te voren maar toch, de eerste stappen in de grotemensenwereld zijn eng. Je voelt je wederom kwetsbaar. Het leven is een grote leerschool is inmiddels wel duidelijk dus je blijft leren. Je taken eten, drinken, poepen en slapen zijn nog steeds standaard al komt daar nu de taak bij om zelfvoorzienend te worden. Ik zal het alvast maar verklappen, al die ballen hooghouden kan je wel eens tegenvallen dus ook in deze fase..huilbuien.
Mensenleven is een herhaling in ontwikkel stadia
Herhaling bij volwassen
Inmiddels ben ik zelf ook weer in de herhaling geschoten. Ben nu 40 en denk inmiddels al veel te weten maar kom mezelf nog steeds in situaties tegen waar ik mezelf erg kwetsbaar kan voelen. Werken heb ik inmiddels aardig onder de knie. De 40 jaar ervaring in de standaard taken doet goed, eten, drinken, poepen en slapen. Al moet ik zeggen dat het laatst genoemde nooit echt een talent van mij is geweest. Sinds de puberteit, volgens sommige een slaapprobleem maar ikzelf kan er niet zo van wakker liggen. Huilbuien zijn minder frequent aanwezig, maar laat me geen zielig dierenfilmpje zien of de tranen rollen al.
Ben benieuwd in welke herhaling die huilbuien veranderen in incontinentie 😉
Leuk verhaal? Laat hieronder dan een reactie achter.
Nog meer zin om te lezen? lees ook mijn vorige blog “Vermist! komt hij ooit nog terug?” , de volgende blog “Zes bier” of kijk in het overzicht voor meer leuke verhalen.
